Κακοήθης όγκος (σχεδόν πάντοτε αδενοκαρκίνωμα) του προστάτη.
Εκτός από τον καρκίνο του δέρματος, αποτελεί τον πιο συχνό νεόπλασμα στους
άνδρες. Το 2003, η Αμερικανική Ένωση Καρκίνου υπολόγισε ότι θα διαγνωστούν
221.000 Αμερικανοί με καρκίνο του προστάτη και ότι οι 29.000 θα πεθάνουν από
αυτόν.
ΑΙΤΙΟΛΟΓΙΑ: Αν και μπορεί να έχει πολλές αιτίες, ο καρκίνος του προστάτη αποτελεί έναν ορμονοευαίσθητο όγκο (δηλ. τεστοστερόνη).
ΣΥΜΠΤΩΜΑΤΑ: Η νόσος είναι συχνά ασυμπτωματική ή μπορεί να εμφανίσει συμπτώματα, όπως δυσκολία και δισταγμό κατά την ούρηση, νυκτουρία, συμπτώματα ουρολοίμωξης ή στην περίπτωση που ο καρκίνος έχει κάνει μετάσταση στα οστά, εντοπισμένο ή γενικευμένο οστικό άλγος.
ΘΕΡΑΠΕΙΑ: Οι θεραπευτικές επιλογές περιλαμβάνουν την συντηρητική αντιμετώπιση (σε ασθενείς με εντοπισμένη νόσο), την ορχεκτομή, την χορήγηση φαρμάκων για την ελάττωση της συγκέντρωσης τεστοστερόνης, την χειρουργική εκτομή ή την ακτινοθεραπεία. Η επέμβαση επιλέγεται ανάλογα με το προσδόκιμο ζωής του ασθενούς (η νόσος διαγιγνώσκεται συχνά σε ηλικιωμένους ασθενείς), την επιθετικότητα του όγκου και την απόφαση του ασθενούς μετά την συζήτηση που θα έχει με την ιατρική του ομάδα.
ΦΡΟΝΤΙΔΑ ΤΟΥ ΑΣΘΕΝΟΥΣ: Οι περισσότερες ιατρικές κοινότητες συστήνουν στους άνδρες ηλικίας άνω των 50 ετών που έχουν θετικό οικογενειακό ιστορικό της νόσου να συζητούν τον προσυμπτωματικό έλεγχο για τον καρκίνο του προστάτη με τον οικογενειακό τους ιατρό. Οι διαθέσιμες επιλογές περιλαμβάνουν τις εξετάσεις αίματος για την μέτρηση των επιπέδων του ειδικού προστατικού αντιγόνου (PSA), την δακτυλική εξέταση από το ορθό ή την αξιολόγηση του αδένα με υπερηχογράφημα. Ο μαζικός προσυμπτωματικός έλεγχος για τον καρκίνο του προστάτη δεν συστήνεται από καμιά μεγάλη ιατρική κοινότητα, επειδή μπορεί να αποδώσει ψευδώς- θετικά αποτελέσματα, να οδηγήσει σε μη αναγκαίες ή πολύπλοκες θεραπείες ή να προκαλέσει μη αναγκαίο άγχος. Όταν με τους προσυμπτωματικούς ελέγχους εγείρεται η υποψία καρκίνου του προστάτη, για την επιβεβαίωση της διάγνωσης θα χρειαστούν βιοψίες.
Ανάλογα με τις θεραπευτικές επιλογές που θα αποφασιστούν, ο ασθενής θα χρειαστεί υποστήριξη και ενημέρωση. Για παράδειγμα, στην περίπτωση επιλογής της αναμονής και παρακολούθησης, θα ενημερωθεί για τα συμπτώματα που χρήζουν άμεσης παρέμβασης και θα βοηθηθεί, ώστε να καθιερώσει και να θυμάται τις προγραμματισμένες επισκέψεις στον ιατρό για παρακολούθηση. Αν ο ασθενής επιλέξει την εξωτερική ακτινοβολία, θα ενημερωθεί για τις συχνότερες παρενέργειες, συμπεριλαμβανομένων του ερεθισμού του δέρματος, της διάρροιας, της έπειξης προς ούρηση, της συχνοουρίας, την διστακτικότητας κατά την ούρηση και της επώδυνης στυτικής δυσλειτουργίας, της κόπωσης και της καταστολής του μυελού των οστών. Οι πληροφορίες σχετικά με τα συχνά υποστηρικτικά μέτρα για την αντιμετώπιση αυτών των παρενεργειών παρέχονται σε έντυπη μορφή, έτσι ώστε ο ασθενής να μπορεί να ανατρέχει σε αυτά όταν το χρειάζεται. Αν ο ασθενής επιλέξει την βραχυθεραπεία, ενημερώνεται ότι θα τοποθετηθούν ραδιενεργά εμφυτεύματα στον προστάτη, ενώ αυτός κατά την διάρκεια της διαδικασίας θα βρίσκεται υπό καταστολή. Για την ακτινοβολία χρειάζονται προληπτικά μέτρα, συμπεριλαμβανομένης της ακολούθησης συγκεκριμένης μεθόδου στην περίπτωση απώλειας του ραδιενεργού εμφυτεύματος. Πρέπει να γίνει χρήση προφυλακτικού κατά την ανάκτηση της σεξουαλικής δραστηριότητας δύο εβδομάδες μετά. Οι συχνότερες παρενέργειες είναι ο ερεθισμός και η απόφραξη του ουροποιητικού συστήματος. Οι ασθενείς που έχουν υποβληθεί σε βραχυθεραπεία, θα πρέπει να αναφέρουν αμέσως στον ιατρό τους την αδυναμία κένωσης, την αιμορραγία ή τον ερεθισμό του ορθού ή την διάρροια. Ο ορμονική θεραπεία (δηλ. γοναδορελίνη, οιστρογόνα και αναστολείς των υποδοχέων των ανδρογόνων) μπορεί να χορηγηθεί μεμονωμένα ή σε συνδυασμό με ορχεκτομή. Οι παρενέργειες περιλαμβάνουν την γυναικομαστία, την ευαισθησία στους μαστούς, την σεξουαλική ανικανότητα, τις εξάψεις, τις αλλαγές της εικόνας του σώματος και την κόπωση. Η χημειοθεραπεία για την μεταστατική, ανθεκτική στις ορμόνες νόσο μπορεί να προκαλέσει παρενέργειες, όπως μεταξύ άλλων κόπωση, ανορεξία, ναυτία, έμετο, τριχόπτωση και οίδημα.
ΑΙΤΙΟΛΟΓΙΑ: Αν και μπορεί να έχει πολλές αιτίες, ο καρκίνος του προστάτη αποτελεί έναν ορμονοευαίσθητο όγκο (δηλ. τεστοστερόνη).
ΣΥΜΠΤΩΜΑΤΑ: Η νόσος είναι συχνά ασυμπτωματική ή μπορεί να εμφανίσει συμπτώματα, όπως δυσκολία και δισταγμό κατά την ούρηση, νυκτουρία, συμπτώματα ουρολοίμωξης ή στην περίπτωση που ο καρκίνος έχει κάνει μετάσταση στα οστά, εντοπισμένο ή γενικευμένο οστικό άλγος.
ΘΕΡΑΠΕΙΑ: Οι θεραπευτικές επιλογές περιλαμβάνουν την συντηρητική αντιμετώπιση (σε ασθενείς με εντοπισμένη νόσο), την ορχεκτομή, την χορήγηση φαρμάκων για την ελάττωση της συγκέντρωσης τεστοστερόνης, την χειρουργική εκτομή ή την ακτινοθεραπεία. Η επέμβαση επιλέγεται ανάλογα με το προσδόκιμο ζωής του ασθενούς (η νόσος διαγιγνώσκεται συχνά σε ηλικιωμένους ασθενείς), την επιθετικότητα του όγκου και την απόφαση του ασθενούς μετά την συζήτηση που θα έχει με την ιατρική του ομάδα.
ΦΡΟΝΤΙΔΑ ΤΟΥ ΑΣΘΕΝΟΥΣ: Οι περισσότερες ιατρικές κοινότητες συστήνουν στους άνδρες ηλικίας άνω των 50 ετών που έχουν θετικό οικογενειακό ιστορικό της νόσου να συζητούν τον προσυμπτωματικό έλεγχο για τον καρκίνο του προστάτη με τον οικογενειακό τους ιατρό. Οι διαθέσιμες επιλογές περιλαμβάνουν τις εξετάσεις αίματος για την μέτρηση των επιπέδων του ειδικού προστατικού αντιγόνου (PSA), την δακτυλική εξέταση από το ορθό ή την αξιολόγηση του αδένα με υπερηχογράφημα. Ο μαζικός προσυμπτωματικός έλεγχος για τον καρκίνο του προστάτη δεν συστήνεται από καμιά μεγάλη ιατρική κοινότητα, επειδή μπορεί να αποδώσει ψευδώς- θετικά αποτελέσματα, να οδηγήσει σε μη αναγκαίες ή πολύπλοκες θεραπείες ή να προκαλέσει μη αναγκαίο άγχος. Όταν με τους προσυμπτωματικούς ελέγχους εγείρεται η υποψία καρκίνου του προστάτη, για την επιβεβαίωση της διάγνωσης θα χρειαστούν βιοψίες.
Ανάλογα με τις θεραπευτικές επιλογές που θα αποφασιστούν, ο ασθενής θα χρειαστεί υποστήριξη και ενημέρωση. Για παράδειγμα, στην περίπτωση επιλογής της αναμονής και παρακολούθησης, θα ενημερωθεί για τα συμπτώματα που χρήζουν άμεσης παρέμβασης και θα βοηθηθεί, ώστε να καθιερώσει και να θυμάται τις προγραμματισμένες επισκέψεις στον ιατρό για παρακολούθηση. Αν ο ασθενής επιλέξει την εξωτερική ακτινοβολία, θα ενημερωθεί για τις συχνότερες παρενέργειες, συμπεριλαμβανομένων του ερεθισμού του δέρματος, της διάρροιας, της έπειξης προς ούρηση, της συχνοουρίας, την διστακτικότητας κατά την ούρηση και της επώδυνης στυτικής δυσλειτουργίας, της κόπωσης και της καταστολής του μυελού των οστών. Οι πληροφορίες σχετικά με τα συχνά υποστηρικτικά μέτρα για την αντιμετώπιση αυτών των παρενεργειών παρέχονται σε έντυπη μορφή, έτσι ώστε ο ασθενής να μπορεί να ανατρέχει σε αυτά όταν το χρειάζεται. Αν ο ασθενής επιλέξει την βραχυθεραπεία, ενημερώνεται ότι θα τοποθετηθούν ραδιενεργά εμφυτεύματα στον προστάτη, ενώ αυτός κατά την διάρκεια της διαδικασίας θα βρίσκεται υπό καταστολή. Για την ακτινοβολία χρειάζονται προληπτικά μέτρα, συμπεριλαμβανομένης της ακολούθησης συγκεκριμένης μεθόδου στην περίπτωση απώλειας του ραδιενεργού εμφυτεύματος. Πρέπει να γίνει χρήση προφυλακτικού κατά την ανάκτηση της σεξουαλικής δραστηριότητας δύο εβδομάδες μετά. Οι συχνότερες παρενέργειες είναι ο ερεθισμός και η απόφραξη του ουροποιητικού συστήματος. Οι ασθενείς που έχουν υποβληθεί σε βραχυθεραπεία, θα πρέπει να αναφέρουν αμέσως στον ιατρό τους την αδυναμία κένωσης, την αιμορραγία ή τον ερεθισμό του ορθού ή την διάρροια. Ο ορμονική θεραπεία (δηλ. γοναδορελίνη, οιστρογόνα και αναστολείς των υποδοχέων των ανδρογόνων) μπορεί να χορηγηθεί μεμονωμένα ή σε συνδυασμό με ορχεκτομή. Οι παρενέργειες περιλαμβάνουν την γυναικομαστία, την ευαισθησία στους μαστούς, την σεξουαλική ανικανότητα, τις εξάψεις, τις αλλαγές της εικόνας του σώματος και την κόπωση. Η χημειοθεραπεία για την μεταστατική, ανθεκτική στις ορμόνες νόσο μπορεί να προκαλέσει παρενέργειες, όπως μεταξύ άλλων κόπωση, ανορεξία, ναυτία, έμετο, τριχόπτωση και οίδημα.
.jpg)
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου